Dat ene kastje
Het verhaal achter de restauratie van een Art Deco kastje
Tijdens mijn studie in ‘92 werkte ik 2 jaar elke zaterdag bij de grootste Vintage winkel van Utrecht RonTonTon aan de oudegracht, het leukste bijbaantje wat ik ooit had gehad. Waar ik vintage lampen repareerde, meubels restaureerde en als het erg druk was ook mocht helpen bij de verkoop.
De winkel had een enorme werfkelder waar al die gave spullen stonden, helemaal achterin die kelder was een ruimte waar de spullen stonden die als verloren beschouwd werden klaar voor het grofvuil. Daar stond “dat ene kastje” waar ik verliefd op werd, een Engels Art Deco kastje uit 1940 volgens Ton (de eigenaar) in zo’n slechte staat dat er niets meer aan te doen was. Ik mocht het kastje wel hebben, met als plan om het te restaureren.
Het kastje bleek inderdaad in slechte staat, het was wiebelig er ontbraken scharnieren en het fineer was deels verdwenen. Toch gestart met de restauratie en vond in mijn voorraad vintage onderdelen de juiste scharnieren en schroeven die erbij paste, nu was het kastje weer compleet en solide. Het fineer repareren of vervangen was toen te duur voor mij en dacht aan een kunstenaar die vaak in de winkel kwam die kon hout zo beschilderen dat het leek of het marmer was, hij wilde dit wel voor mij doen. Het eindresultaat was zo gaaf dat ik toen pas echt begreep dat ik een uniek item in handen had.
Het kastje is met elke verhuizing meegegaan en diende altijd als televisiekastje, echt iedereen vond het een gaaf ding en zeiden ook dat ze nog nooit zoiets hadden gezien. Tot ik mijn huidige vrouw ontmoette die het kastje met die “marmer” look op een grafzerk vond lijken, na 10 jaar had ze ook wel een punt dus werd het kastje verbannen naar een kamer waar het niet in het zicht stond.
Toen onze dochter op komst was moest er een commode komen, en dacht ik aan mijn kastje. Na wat aanpassingen was het kastje een commode met een appeltjesgroene kleur, het kastje had weer een doel. Het commode/kastje heeft nog 10 jaar op de kamer van onze dochter gestaan. Toen de pubertijd aanbrak was het appeltjes groene kastje was niet zo tof meer en kreeg het een plek in onze kelder.
Mijn vrouw kreeg laatst het idee om een andere bank aan te schaffen (die er ook heel snel was) Andere bank andere inrichting dus de woonkamer werd gelijk omgebouwd. Ze miste echter een leuk kastje en dacht aan “dat ene kastje” Ja dat zou leuk staan maar niet in het appeltjes groen. Of ik het kon terugbrengen naar zijn originele staat, een mooi restauratieproject van mijn favoriete kastje was geboren.
Na het verwijderen van het appeltjes groen en het vervangen van het fineer is het kastje teruggebracht naar zijn nagenoeg originele staat zoals het ooit gemaakt was in 1940. Dit bijzondere Art- Deco kastje en al 25 jaar in mijn bezit staat nu weer te pronken in onze huiskamer en heeft weer een functie ?
